Potrzeba napisania tego artykułu zrodziła się z braku szerszych informacji na ten temat w książkach dr. Kwaśniewskiego, a co za tym idzie, ogólnej dezinformacji wśród Optymalnych w tym zakresie.
Elektrolecznictwem zajmuję się od niemal 40 lat. Przez 15 lat prowadziłem przychodnię rehabilitacyjną, a od 1998 roku prowadzę Arkadię “Kraus”, gdzie wzbogaciłem swoją wiedzę o możliwości leczenia prądami selektywnymi.
Prądy selektywne są po to, żeby szybko naprawić to, co do tej pory zepsuliśmy nabywając różne choroby. Stanowią one alternatywę dla leków, ale ich działanie nie wywołuje skutków ubocznych w przeciwieństwie do leków pochodzenia chemicznego. W przypadkach, gdy choroba osiągnęła bardzo wysoki stopień zaawansowania, np. martwica tkanek przy stopie cukrzycowej czy chorobie Buergera, gdzie jedynym sposobem leczenia jest amputacja kończyny, pacjent nie może czekać, aż żywienie optymalne spowoduje cofnięcie choroby, bo w tym czasie już dawno straci nogę. Wówczas prądy są jedynym i ostatnim sposobem uratowania kończyny, za wyjątkiem tych tkanek, które już uległy martwicy. Podobnie przy chorobie wieńcowej, gdzie grozi nam operacja na sercu (bypass), prądy rozszerzając naczynia wieńcowe poprawiają dotlenienie mięśnia sercowego i usuwają objawy choroby, resztę dokonuje żywienie optymalne, które łącznie z prądami pozwala uniknąć operacji.
W niektórych chorobach, jak stwardnienie rozsiane, stwardnienie boczne zanikowe, gościec przewlekle postępujący i inne choroby przewlekłe mające charakter nasilający się, prądy stanowią jedyne źródło hamowania rozwoju choroby, łagodzenia jej skutków i naprawy zniszczeń, jakie ona wywołuje (zaniki mięśniowe, sztywność i zwyrodnienia stawów) poprzez poprawę krążenia, a tym samym odżywiania chorobowo zmienionych organów. Ze względu na ograniczone możliwości leczenia farmakologicznego i jego ujemne skutki, zabiegi prądami selektywnymi powinny być powtarzane w zależności od nasileń postępu choroby, nawet kilka razy do roku. Ilość zabiegów prądowych zależy od rodzaju choroby, jej stopnia zaawansowania, a nawet od możliwości czasowych pacjenta. W przypadku większej ilości chorób czas zabiegów możemy dzielić przeznaczając pewną jego część na leczenie jednej, a pozostałą na równoczesne leczenie drugiej choroby. Na przykład: 15 minut na nerwicę i 15 minut na wrzody żołądka w czasie jednej sesji zabiegowej. Przy 10 zabiegach czas trwania jednego zabiegu powinien wynosić od 25 do 30 minut, przy 15 zabiegach – 20 minut, przy 20 zabiegach – 15 minut. Najlepiej zabiegi wykonywać codziennie, dlatego że efekt leczniczy sumuje się, w niektórych przypadkach można nawet wykonywać do 4 zabiegów dziennie. Łączny czas jednego zabiegu może dojść nawet do 60 minut, minimalny czas zabiegu to 15 minut. Maksymalna ilość niektórych zabiegów stosowanych łącznie może dojść do 20 zabiegów, dalsze stosowanie nie jest szkodliwe dla zdrowia, ale ich skuteczność spada i byłaby mniej efektywna (reakcja przyzwyczajenia organizmu do prądów), i dlatego zalecana jest miesięczna przerwa, po której można wznowić serię zabiegów.
Prądy stanowią czasami jedyną możliwość zdiagnozowania bólów głowy w niejasnych przypadkach. Bóle
głowy najczęściej są spowodowane niedotlenieniem mózgu, dlatego w większości przypadków stosowanie prądów PS rozszerzających naczynia usuwa bóle głowy na zasadzie lepszego zaopatrzenia mózgu w tlen. Wyjątek stanowi migrena powodowana miejscową przewagą układu parasympatycznego. Zastosowanie prądów PS w tym przypadku może spowodować wystąpienie ataku migreny już po pierwszym zabiegu, wówczas wiemy już, że ból głowy jest skutkiem przewagi mechanizmów naczyniorozszerzających występujących w migrenie.
W przypadku połączenia neurastenii (przewaga mechanizmów naczyniozwężających) z migreną, zwłaszcza okoporażenną, można usunąć obie choroby, stosując prądy S na chore oko, równocześnie stosując prądy PS na pozostałą część głowy. Jest to jedyna możliwość wyleczenia migreny oko porażennej, ponieważ farmakologia działa ogólnoustrojowo poprzez układ krwionośny, a prądy mogą działać ogólnie i miejscowo. Za pomocą prądów możemy również rozpoznać stopień ukrwienia tkanek, a tym samym określić rozległość zaburzeń krążenia. Kończyny z większymi zmianami chorobowymi cechują się większym oporem elektrycznym: jeżeli pacjent mocniej odczuwa prąd w jednej kończynie to znaczy, że stopień ukrwienia tej kończyny jest lepszy niż w drugiej.
Prądy stanowią, oprócz żywienia, jedyne skuteczne narzędzie w leczeniu neurastenii. Jest to choroba, która pomimo żywienia optymalnego ma charakter nawracający. Pacjent, który żywi się optymalnie i pozbył się już wielu chorób nagle zauważa, że ciśnienie zaczyna mu się wahać, poci się, szybko się męczy, mą kołatania serca, kłopoty ze snem, koncentracją,jest przerażony i myśli, że jego choroby na nowo wróciły – ale to nie one wróciły, wróciła tylko nerwica, która jest za to wszystko odpowiedzialna. Prądy w tym przypadku są jedynym sposobem wyeliminowania wyżej opisanych objawów bez uciekania się do farmakologii, której działanie uboczne może rzeczywiście spowodować nawrót chorób. Prądami selektywnymi możemy leczyć różnego rodzaju defekty, jak np. nietrzymanie moczu. Działają one na zwieracz pęcherza moczowego, ćwiczą go i wzmacniają, powodując z zasady wyleczenie za wyjątkiem przypadków, gdy nie jest zachowana anatomiczna ciągłość mięśnia.
Prądy stosujemy również w przypadku obstrukcji (spastycznych, atonicznych) i innych chorób. Konsultując pacjentów i osobiście wykonując zabiegi prądami selektywnymi mam możliwość obserwacji, jaką reakcję wywołują u pacjenta, a także możliwość natychmiastowej korekty (prądy diagnozują niektóre choroby) w celu jak najefektywniejszego wykorzystania ich w leczeniu danej choroby. Leczenie żywieniem powinno zaczynać się od konsultacji, która z kolei powinna uwzględniać indywidualną chorobę pacjenta (inne zalecenia przy cukrzycy, inne przy chorobach nerek, marskości wątroby i innych). Rezultaty powinny pojawić się już często na drugi dzień, kiedy pacjent podaje pierwsze wyniki, np. cukry, a dalsze leczenie polega na ciągłej korekcie błędów, jakie ewentualnie popełnia pacjent i stopniowym korygowaniu branych przez niego leków.
Bez indywidualnego podejścia do pacjenta i ciągłej korekty jego błędów nie da się wyleczyć takich chorób, jak cukrzyca, choroby nerek i inne, niezależnie od tego, jak długo jest się na żywieniu optymalnym i gdzie się leczy.
Jedynym sprawdzianem skuteczności leczenia jest stale poprawiający się stan zdrowia, znajdujący swoje potwierdzenie w coraz lepszych wynikach diagnostycznych.
Jeżeli cukry, np. przy cukrzycy, są wysokie pomimo konsultacji i stosowania żywienia optymalnego to znaczy, że albo pacjent miał niewłaściwie wyjaśnione, jak ma postępować przy tej chorobie, albo nie trzyma się zaleceń i robi dalej błędy – wyniki nigdy nie kłamią i są jedynym sprawdzianem skuteczności leczenia.
